2013'ten beri beklediğim Eli Roth filmi Green Inferno sonunda dağıtıma girdi ve izleme olanağına erişebildik. Başta Cannibal Holocaust (1980) ve Cannibal Ferox (1981) olmak üzere, 70ler sonunda ve 80lerde patlak veren yamyam filmleri furyasından esinlenen ve satirle parodi arasında mekik dokuyan bir film olan Green Inferno'nun almış olduğu kötü eleştiriler bana bu insanların Eli Roth'a bir garezi olduğunu düşündürtüyor nedense.
Eli Roth, evet belki şimdiye kadar Hostel filmi yüzünden kötü şöhretli biri olsa da, Cabin Fever gibi harika bir zombi satirine imza atmış bir yönetmen olarak benim gönlümde taht kurmayı başarmıştır. Hostel'lere gelecek olursak, kendi içinde bir akışı olan fakat genre sineması adına bir başarı getiremeyen filmler olabilir fakat yine de Eli Roth'un filmlerine dokuduğu mizah anlayışı her zaman için kötü filmler bile olsa onları izlenebilir ve eğlenceli kılmayı başarıyor (Thanksgiving fragmanını hatırlayalım).
Green Inferno'ya gelecek olursak... Kesinlikle kötü bir film değil. Hatta belki biraz daha kendini ciddiye almış olsa çok iyi olabilecek bir film bile diyebilirim. Eli Roth'un yamyam filmleri külliyatını yalayıp yutmuş olduğu bir gerçek ve bir de içine satirik mizahı ekleyince ortaya oldukça eğlenceli bir sonuç çıkıyor. Kısa filmden bahsetmek gerekirsek, Peru'da Amazon Ormanları'nda gerçekleşecek olan bir yıkımı ve bir kabilenin yok olmasını engellemek üzere yolan çıkan aktivist (!) üniversite öğrencileri uçaklarının düşmesi sonucu yamyam bir kabilenin eline düşerler. Filmin satirik yanı yamyamlık kavramının yanı sıra aktivizm kavramından geliyor. Stereotipik olduğuna dair eleştiriler almış olsa da filmin zaten 70ler - 80ler istismar sinemasından esinlenmiş olduğunu göz önünde bulundurursak bu stereotipik hali lehine çevirdiğini söyleyebilirim. Ayrıca bir yamyam filminde "vegan" esprisi de her zaman duymak istediğim bir espiriydi.
Kanımca Eli Roth bakışı göz ardı edilen bir yönetmen ve dalga geçer gibi film yaptığı için eleştiriler alsa da günümüzde istismar sinemasının hakkını veren ve o kültürü başarılı bir şekilde yansıtan biri. Bu nedenden ötürü Green Inferno "bu kadar bekleyişe değmedi" gibi söylemleri hak etmeyen, geçmişteki İtalyan yamyam filmlerine bir saygı duruşu niteliği taşıyan, dikkate alınmaya değer bir film.
Kanımca Eli Roth bakışı göz ardı edilen bir yönetmen ve dalga geçer gibi film yaptığı için eleştiriler alsa da günümüzde istismar sinemasının hakkını veren ve o kültürü başarılı bir şekilde yansıtan biri. Bu nedenden ötürü Green Inferno "bu kadar bekleyişe değmedi" gibi söylemleri hak etmeyen, geçmişteki İtalyan yamyam filmlerine bir saygı duruşu niteliği taşıyan, dikkate alınmaya değer bir film.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder